27 czerwca 1992 roku Atlético sięgnęło po swój ósmy Puchar Króla. Colchoneros w finałowym pojedynku na Santiago Bernabéu pokonali Real Madryt 2-0.
Rojiblancos prowadzeni przez Luisa Aragonésa rozpoczęli w składzie: Abel – Tomás, López, Donato, Solozabal, Soler, Vizcaíno, Schuster, Manolo, Moya, Futre. Z kolei rywale prowadzeni przez Leo Beenhakkera wyszli w ustawieniu: Chendo – Tendillo, Sanchís, Villarroya, Míchel, Milla, Hierro, Hagi, Luis Enrique, Butragueño.
Spotkanie doskonale zaczęli gracze z Vicente Calderón, którzy objęli prowadzenie w 7. minucie. Rzut wolny z około 25 metrów egzekwował Bernd Schuster i precyzyjnym strzałem zdobył pierwszą bramkę. Wynik jeszcze przed upływem pół godziny gry ustalił Paulo Futre. Portugalczyk przy asyście obrońcy zdołał oddać strzał w górny róg bramki, nie pozwalając golkiperowi na skuteczną interwencję. W drugiej połowie Królewscy mieli okazję zmniejszyć straty, ale Abel Resino obronił rzut karny wykonywany przez Míchela.
W drodze do finałowego pojedynku Atleti wyeliminowali kolejno Oviedo (0-1; 5-0), Athletic (3-0; 1-0) oraz Deportivo (2-0; 1-1).
Źródło: „AS”/własne
