Derby Madrytu, El Derbi madrileño to budzące wielkie emocje wśród pasjonatów spotkania dwóch stołecznych klubów – Realu i Atlético. Warunki tych potyczek są jasne: ten, kto wygrywa rządzi w stolicy do momentu rozegrania kolejnego spotkania. W całej historii obie ekipy spotykały się w różnych rozgrywkach – od rozgrywek ligowych, przez Puchar Króla, Puchar Ligi Hiszpańskiej czy nawet Puchar Europy. Ponadto wielokrotnie organizowana spotkania towarzyskie pomiędzy zespołami.
Oba kluby różnią się pod wieloma względami, w tym także w aspekcie politycznym czy kibicowskim. Na początku istnienia obu klubów zarysował się wyraźny podział pomiędzy kibicami obu klubów. Szefostwo Realu podniosło ceny biletów, w związku z tym na mecze Królewskich przychodzili jedynie bogaci mieszkańcy Madrytu, czyli burżuazja i bogaci mieszczanie. Natomiast publiczność rywala Realu stanowiła w głównej mierze biedniejsza część miasta, jak robotnicy czy proletariat. Pierwsi często utożsamiali się z poglądami prawicowymi, drudzy – z lewicą.
Różnice widać także w przypadku stadionów obu klubów. Stadion Realu – Estadio Santiago Bernabéu został wybudowany przy arystokratycznej ulicy Castellana, podczas gdy stadion Atlético, Estadio Vicente Calderón powstał przy browarze nad rzeką Manzanares. Początkowo Atlético było ulubionym zespołem reżimu generała Franco, zwłaszcza w okresie, gdy klub otrzymywał dotacje z Hiszpańskich Sił Powietrznych. Sytuacja zmieniła się w latach 50., gdy reżim z czasem zaczął popierać Królewskich z Madrytu. Zespół otrzymał wsparcie rządu także w początkowych czasach po utworzeniu Pucharu Europy, gdy pięciokrotnie zdobywał to trofeum. Z tej też okazji kibice Atlético utworzyli przyśpiewkę ze słowami „Real Madrid, Real Madrid, el equipo del gobierno, la verguenza del país” („Real Madryt, Real Madryt, drużyna rządu, wstyd dla kraju”).
Pierwsze w historii derby Madrytu rozegrano 2 grudnia 1903 roku i w tym meczu zwyciężyło Atlético (1:0), grające wówczas pod nazwą Athletic. W tym samym roku rozegrano jeszcze dwa kolejne spotkania pomiędzy tymi drużynami. W pierwszym zwyciężył Real 2:0, w drugim Los Colchoneros 5:0. Natomiast pierwsze derby w rozgrywkach ligi hiszpańskiej odbyły się 24 lutego 1929 roku. Real wygrał 2:1, a gole w tym meczu zdobywali: dwukrotnie Ramón Triana dla Królewskich i Luis Marín Sabater dla Atleti.
Od 1999 roku Atletico Madryt nie potrafiło wygrać nad Realem. Czternastoletnie panowanie w stolicy Hiszpanii Realu Madryt zostało przerwane 17 maja 2013 roku. Wówczas w finale Pucharu Króla rozgrywanym na Santiago Bernabeu, podopieczni Diego Pablo Simeone wygrali 2:1. Początkowo klub z Vicente Calderon przegrywał po bramce strzelonej przez Cristiano Ronaldo, jednak kilka minut przed przerwą wyrównał Diego Costa. Wynik 1:1 utrzymał się do końca regulaminowego czasu gry. W dogrywce bramkę dla Atletico zdobył inny Brazylijczyk, obrońca Joao Miranda. Okazało się, że było to trafienie na wagę pucharu. Chwilę przed zakończeniem pojedynku z boiska za czerwone kartki wylecieli Ronaldo oraz kapitan Los Colchoneros, Gabi.
Zwycięstwo to było ogromnym przełomem w rywalizacji derbowej. W sezonie 2013-14 Atlético ponownie ograło Real na ich terenie, tyle że tym razem miało to miejsce w La Liga. Niestety podopieczni Diego Simeone na koniec rozgrywek ponieśli bodaj najbardziej bolesną porażkę z Los Blancos w historii – w finale Ligi Mistrzów. Znacznie lepiej pod względem derbowej rywalizacji wyglądał jednak sezon 2014-15. W pierwszych siedmiu spotkaniach (2 w Superpucharze Hiszpanii, 2 w La Liga, 2 w Copa del Rey i 1 Lidze Mistrzów) Rojiblancos nie przegrali ani razu, notując bilans 4-3-0. Niezwykle spektakularne zwycięstwo udało się odnieść w ligowym starciu na Vicente Calderón, kiedy to Los Colchoneros rozbili swoich rywali aż 4-0. Jedyna porażka z Realem w sezonie 2014-15 to rewanżowy mecz ćwierćfinału Ligi Mistrzów, który piłkarze Carlo Ancelottiego wygrali 1-0. Sezon 2015-16 przyniósł remis 1-1 na Vicente Calderón i zwycięstwo 1-0 na Santiago Bernabeu, co pozwoliło Rojiblancos przedłużyć serię kolejnych ligowych derbów bez porażki do sześciu pojedynków. Niestety w kolejnym finale Ligi Mistrzów górą znów byli Królewscy, tym razem w jeszcze bardziej dramatycznych okolicznościach, bowiem po serii rzutów karnych. W sezonie 2016-17 końca dobiegła seria kolejnych ligowych derbów bez porażki. Piłkarze Diego Simeone przegrali bowiem u siebie z Realem aż 0-3, a bohaterem tamtego spotkania został zdobywca hat-tricka – Cristiano Ronaldo. Królewscy górą byli także w półfinale Ligi Mistrzów. Pierwsze starcie u siebie wygrali aż 3-0, dzięki czemu mogli sobie pozwolić na wyjazdową porażkę w rewanżu, który Colchoneros wygrali 2-1.
OGÓLNE STATYSTYKI
| Rozgrywki | Mecze | Wygrane Realu | Remisy | Wygrane Atlético | Gole Realu |
Gole Atlético |
| Primera División | 162 | 86 | 37 | 39 | 286 | 215 |
| Puchar Króla | 42 | 17 | 14 | 11 | 57 | 45 |
| Puchar Ligi | 4 | 1 | 1 | 2 | 7 | 7 |
| Superpuchar Hiszpanii | 2 | 0 | 1 | 1 | 1 | 2 |
| Rozgrywki Regionalne | 62 | 37 | 10 | 15 | 128 | 79 |
| Puchar/Superpuchar Europy | 10 | 6 | 1 | 3 | 16 | 11 |
| Razem | 282 | 147 | 64 | 71 | 495 | 361 |
FINAŁY PUCHARU HISZPANII
W finałach Pucharu Króla czterokrotnie mierzyły się oba zespoły (1960, 1961, 1975, 1992). W tej statystyce przewagę ma Atletico, które tylko raz w decydującym spotkaniu przegrało z odwiecznym rywalem.
1960: Atletico na Estadio Santiago Bernabeu wygrywa 3-1 z Realem, a bramki dla „Los Colchoneros” strzelają: Jones, Joaquin Peiro, Enrique Collar.
1961: Atletico ponownie na Santiago Bernabeu zdobywa Puchar Hiszpanii. Zwycięstwo 3-2 zapewnili: Joaquin Peiro (2 gole) i Mendonca.
1975: Jedyny triumf Realu Madryt w finale Copa del Rey z Atletico. Finał rozegrany tym razem na Vicente Calderón zostaje rozstrzygnięty w serii rzutów karnych po bezbramkowym remisie.
1992: Atletico broni Puchar Króla ponownie zwyciężając na Santiago Bernabeu (2-0). Na listę strzelców wpisują się: Paulo Futre i Bernd Schuster.
2013: Atletico wygrywa finał rozgrywany na Santiago Bernabeu (2-1). Po regulaminowym czasie gry wynik był remisowy, a o zwycięscy zadecydowała dogrywka, w której Los Rojiblancos okazali się lepsi. Bramki dla „gości” strzelali: Diego Costa oraz Miranda.
MECZE O SUPERPUCHAR HISZPANII
2014: W sierpniowym dwumeczu o Superpuchar Hiszpanii Atlético (jako mistrz Hiszpanii) mierzyło się z Realem (jako zdobywca Pucharu Króla). W pierwszym meczu na Santiago Bernabéu padł remis 1-1 po golach Jamesa i Raúla Garcíi. W rewanżu na Vicente Calderón minimalnie lepsi okazali się Rojiblancos, którzy po trafieniu Mario Mandžukicia wygrali 1-0 i wywalczyli to trofeum po raz drugi w historii.
FINAŁY LIGI MISTRZÓW
2014: 24 maja w Lizbonie w najważniejszym meczu sezonu naprzeciwko siebie stanęli gracze Atlético i Realu. Podopieczni Diego Simeone byli prawdziwą rewelacją Ligi Mistrzów 2013-14, nie przegrywając po drodze do finału ani jednego meczu i eliminując po drodze m.in. Milan, Barcelonę i Chelsea. W 36. minucie finału Rojiblancos na prowadzenie wyprowadził Diego Godín. Colchoneros dzielnie bronili się przed atakami Królewskim i wydawało się, że por aż pierwszy w historii sięgną po zwycięstwo w tych rozgrywkach. Niestety na 120 sekund przed końcowym gwizdkiem do wyrównania doprowadził Sergio Ramos. W dogrywce Real miał już wyraźną przewagę nad niemiłosiernie zmęczoną ekipą Atlético, w której dodatkowo co chwilę pojawiał się jakiś uraz. Ostatecznie Los Blancos wygrali 4-1, a swoje gole dołożyli jeszcze Gareth Bale, Marcelo i Cristiano Ronaldo.
2016: Po dwóch latach oba zespoły ponownie zagrały o triumf w Lidze Mistrzów. Tym razem areną było mediolańskie San Siro. Rojiblancos mieli za sobą epickie boje z Barceloną i Bayernem odpowiednio w ćwierćfinale i półfinale. Ich kibice liczyli, że w końcu uda się sięgnąć po najważniejsze klubowe trofeum w Europie. Do przerwy prowadzili jednak Królewscy, którym prowadzenie dał Sergio Ramos. Po przerwie Colchoneros zdołali jednak wyrównać za sprawą wprowadzonego z ławki rezerwowych Yannicka Carrasco. Ponieważ dogrywka nie przyniosła rozstrzygnięcia, potrzebne były rzuty karne. Lepsi okazali się w niej podopieczni Zinedine’a Zidane’a, a decydującą jedenastkę wykorzystał Cristiano Ronaldo. Wcześniej swojej próby nie wykorzystał Juanfran.
PORÓWNANIE OSIĄGNIĘĆ
| Rozgrywki | Triumfy Realu | Triumfy Atlético |
| Primera División | 33 | 10 |
| Puchar Króla | 19 | 10 |
| Puchar Ligi | 1 | – |
| Superpuchar Hiszpanii | 10 | 2 |
| Puchar Eva Duarte | 1 | 1 |
| Puchar Prezydenta FEF | – | 1 |
| Puchar Europy / Liga Mistrzów | 13 | – |
| Puchar UEFA / Liga Europy | 2 | 3 |
| Puchar Zdobywców Pucharów | – | 1 |
| Superpuchar Europy | 4 | 3 |
| Puchar Interkontynentalny | 3 | 1 |
| Klubowe Mistrzostwa Świata | 3 | – |
| Razem | 89 | 31 |
STATYSTYKI PIŁKARZY
| Najwięcej meczów dla Realu | Najwięcej meczów dla Atlético |
| Manolo Sanchís (42) | Adelardo Rodríguez (35) |
| Paco Gento (42) | Enrique Collar (34) |
| Carlos Alonso Santillana (36) | Tomás Reñones (33) |
| Míchel González (36) | Isacio Calleja (30) |
| Sergio Ramos (36) | Gabi (29) |
| Najwięcej goli dla Realu | Najwięcej goli dla Atlético |
| Cristiano Ronaldo (21) | Paco Campos (12) |
| Alfredo Di Stefano (17) | Adrián Escudero (11) |
| Santiago Bernabéu (17) | Enrique Collar (9) |
| Carlos Alonso Santillana (15) | José Juncosa (8) |
| Ferenc Puskás (13) | Adelardo Rodríguez (8) |
| Emilio Butragueño (12) | Rubén Cano (8) |
W całej historii jest grupa piłkarzy, którzy grali dla obu zespołów. Są to:
Santiago Bernabéu
Julián Ruete
Monchín Triana
Luis Olaso
Ramón Grosso
Hugo Sánchez
Bernd Schuster
Ramón de Cárdenas
Eustaquio Celada
Miguel de Valdeterrazo
Marqués de Gomar
Andrés Arístegui
Juan de Cárcer
José María Benguría y Berreteaga
José Antonio Ortueta
Joaquín Ortiz de la Torre
José María Cabo
José Ramón Ochandiano
Francisco Moraleda
Cosme Vázquez
Eduardo Ordóñez
Santiago Losada
Jaime Lazcano
Luis Marín Sabater
José Luis Palacios
Juan Eduardo Esnáider
Pedro Jaro
Miquel Soler
Sebastián Losada
Paco Llorente
Santiago Solari
Pablo García
José Manuel Jurado
José Antonio García Calvo
José Antonio Reyes
Juanfran
Rodrigo Fabri
Manuel García de la Mata (grał tylko dla Atlético B)
Luis Aragonés (grał tylko dla Realu Castilla)
Juan Gómez Juanito (grał tylko w młodzieżówkach Atlético)
José Luis Pérez Caminero (grał tylko w młodzieżówkach Realu)
Raúl González (grał tylko w młodzieżówkach Atlético)
Mista (grał tylko w młodzieżówkach Realu)
Leandro Cabrera (grał tylko dla Realu Castilla)
Jorge Pulido (grał tylko dla Realu Castilla)
Javi Manquillo (grał tylko w młodzieżówkach Realu)
Álvaro Morata (grał tylko w młodzieżówkach Atlético)
Filipe (grał tylko dla Realu Castilla)
Theo Hernández (grał tylko w młodzieżówkach Atlético)
Informacje aktualne na dzień 16 sierpnia 2018