Transferowa ekonomia Atlético w stosunku do Finansowego Fair Play UEFA

Kiedy w 2007 roku Michel Platini został wybrany prezydentem UEFA rozpoczął reformowanie europejskiego futbolu. Jednym z jego pomysłów jest Finansowe Fair Play, wedle którego kluby mają nie wydawać więcej niż zarabiają. Podczas gdy piłkarscy krezusi zastanawiają się jak przystosować się do panujących zasad, Atlético Madryt pokazuje, że aby zbudować bardzo dobrą drużynę nie potrzeba zagranicznego właściciela z portfelem bez dna.

Obecny sezon w wykonaniu Atlético wielu obserwatorów nazywa najlepszym w historii klubu, a drużynę Diego Simeone stawia się za wzór gigantom światowego futbolu. Nie tylko to powinno być powodem do dumy dla Los Colchoneros, ale również od lat rozsądnie prowadzona polityka transferowa. Spośród drużyn, którym udało się awansować do fazy pucharowej tegorocznej edycji Ligi Mistrzów, to właśnie Atlético jest tą, która w ciągu ostatnich pięciu lat zanotowała największe zyski z transferów!

Przychody

W ciągu ostatnich pięciu lat ze sprzedaży zawodników więcej pieniędzy od Los Rojiblancos zarobiły tylko Real Madryt (223 mln £) oraz AC Milan (203 mln £). W tym okresie klub z Vicente Calderón uzyskał 199 mln £, co plasuje go na trzecim miejscu w europejskiej elicie. Na ten pokaźny przychód składają się przede wszystkim transfery Sergio Agüero (40 mln £) oraz Radamela Falcao (52 mln £).

 

Wydatki

 

W tej kategorii zdecydowanie dominują kluby uważane za najpotężniejsze i najbogatsze na świecie; Real Madryt i Manchester City wydały na nowych zawodników po 530 mln £. Trzecie miejsce zajmuje półfinałowy rywal Los Colchoneros w tegorocznej Lidze Mistrzów, czyli Chelsea (443 mln £). Atlético Madryt w tym zestawieniu plasuje się na miejscu jedenastym, na co złożyło się wydane 161 mln £. Lwią część tej sumy pochłania 41 mln £ na wspomnianego już wcześniej Falcao. Pozostałe transfery do klubu nie są aż tak imponujące, jak przyjście Kolumbijczyka, ale warto zwrócić uwagę na dwóch graczy, którzy przybyli latem 2011 roku i obaj kosztowali ok. 11 mln £. Pierwszym z nich jest Arda Turan, bez którego wielu kibiców nie wyobraża sobie podstawowej jedenastki Los Rojiblancos, a drugim portugalski skrzydłowy Pizzi. Pokazuje to, że nawet dobrze radzące sobie na rynku transferowym Atlético zdarzały się kosztowne wpadki.

 

Zyski

W tym momencie widać jak ciężką pracę musieli wykonać włodarze klubu z Vicente Calderón, by zbudować liczącą się w europejskim futbolu drużynę, która nie przynosi strat. To właśnie Los Colchoneros zanotowali w przeciągu ostatnich pięciu lat największe zyski (38 mln £). Na „plus” udało się wyjść również: AC Milan, Olympiakosowi Pireus oraz Arsenalowi Londyn. Pozostałe 12 klubów zanotowało straty, a najbardziej pokaźna obciąża konto Manchesteru City (395 mln £).

 

Skuteczność

 

Kibice bardzo często patrzą na bilans zysków i strat, a następnie porównują te liczby z sukcesami sportowymi odniesionymi przez ich ulubioną drużynę. Jest to bardzo wymierna kategoria, która dobrze pokazuje skuteczność oraz jakość przeprowadzonych przez klub transferów. Uwzględniając tylko i wyłącznie wydatki europejskiej czołówki, najtaniej za trofeum „płacił”… Olympiakos (6 mln £). Pomimo, że Grecy to bardzo dobra drużyna, to nie udało im się zdobyć żadnego trofeum międzynarodowego, a kolekcjonowali tylko mistrzostwa i krajowe puchary. Spośród drużyn mających na koncie zwycięstwa w europejskich rozgrywkach, na czele plasują się FC Barcelona oraz Bayern Monachium ( odpowiednio 24 i 27 mln £). W tej klasyfikacji Atlético Madryt zajmuje trzecie miejsce z wynikiem 31 mln £. Aby podkreślić wartość tego rezultatu trzeba zauważyć, że niemające w ostatnich latach sukcesów międzynarodowych Real Madryt, Manchester City oraz Paris Saint-Germain za trofea krajowe „płaciły” ponad 100 mln £.

 

Pomimo tego, że w zestawieniu transferowych zysków i strat Atlético Madryt prezentuje się tak dobrze, to nawet Finansowe Fair Play wprowadzone przez Michela Platiniego raczej nie pomoże konkurować z europejskimi bogaczami. Borussia Dortmund, która rok temu przebojem wdarła się na futbolowe salony, a i tak nie była w stanie zatrzymać swoich wszystkich najlepszych zawodników. Podobnie rzecz się ma z klubem z Vicente Calderón, którego graczami zainteresowanie wyrażają wielcy piłkarskiego świata.