Pucharowe remontady Rojiblancos #1z7: Norymberska wtopa, rewanż na Bernabéu

Mimo wtorkowej porażki 1-2 na Camp Nou, większość kibiców Atlético wierzy, że podopieczni Diego Simeone wygrają rewanż na Vicente Calderón i awansują do półfinału Ligi Mistrzów. Biorąc pod uwagi historię występów Rojiblancos w europejskich pucharach, takie przekonanie jest w pełni uzasadnione.

W fazach pucharowych wszystkich możliwych rozgrywek, na osiem sytuacji, gdy Colchoneros przegrywali pierwszy mecz na wyjeździe 1-2, aż siedmiokrotnie udawało się awansować dalej (jedynie w Pucharze Europy w sezonie 1958-59 lepszy okazał się Real, który u siebie wygrał 2-1, na Metropolitano przegrał 0-1, a w dodatkowym starciu na neutralnej La Romaredzie wygrał 2-1 i awansował do finału; gole strzelone na wyjeździe nie liczyły się wówczas podwójnie).

By wlać nadzieję w serca tym, którym jej brakuje i jeszcze bardziej rozbudzić emocje przed zbliżającym się rewanżem z Dumą Katalonii, codziennie będziemy przybliżać Wam każdą z siedmiu wspomnianych wyżej remontad. Będzie się to działo w porządku chronologicznym – od potyczek z FC Nürnberg na początku lat 60. aż do rywalizacji z Glorią Bystrzyca w 2007 roku. Zapraszamy do lektury!

* * *

Po stosunkowo chudych latach 50. (mistrzostwo w 1951 i wicemistrzostwo w 1958 rozdzielone było sezonami, w których Rojiblancos plasowali się poza ścisłą czołówką, pomiędzy 5. a 9. miejscem), lata 60. rozpoczęły się dla ekipy ze stolicy Hiszpanii całkiem udanie. Po rozgrywkach 1959-60, które zakończyły się zdobyciem pierwszego w historii Pucharu Króla, w sezonie 1960-61 udało się wywalczyć wicemistrzostwo i kolejny Puchar Króla, w a nastepnej kampanii Colchoneros dołożyli triumf w Pucharze Zdobywców Pucharów.

Przed rozpoczęciem sezonu 1962-63 trenerem został Rafael García, znany bardziej jako Tinte. Głównymi celami była walka o prymat na krajowym podwórku i obronienie tytułu na arenie europejskiej. Kadra Atlético była wówczas bardzo mocna. W składzie znajdowali się tacy piłkarze jak Edgardo Madinabeytia, Jorge Griffa, Feliciano Rivilla, Ramiro, Enrique Collar i Jorge Mendonça, a coraz większy wkład i znaczenie mieli młodzi napastnicy Adelardo Rodríguez i Chuzo. Wartościowymi rezerwowymi byli z kolei José Rodríguez, José Rives i Joaquín Peiró.

W lidze dość szybko okazało się, że po raz kolejny poza zasięgiem wszystkich jest Real Madryt, rządzący wówczas w Hiszpanii już od dłuższego czasu. Colchoneros pozostała zatem walka o wicemistrzostwo (nomen omen udana) i rywalizacja o triumf w Pucharze Zdobywców Pucharów.

W 1. rundzie Atlético nie dało żadnych szans maltańskiej ekipie Hibernians, wygrywając pierwszy mecz u siebie 4-0, a rewanż 1-0. W ćwierćfinale madrytczycy trafili na bułgarsi Botew Płowdiw. Pierwsze spotkanie odbyło się na Balkanach. Dośc niespodziewanie to gospodarze dość szybko objęli prowadzenie za sprawą gola strzelonego w 16. minucie przez Stoichko Pesheva. Dopiero dwadzieścia minut przed końcowym gwizdkiem Ramiro zdobyl wyrównujacą bramkę. W rewanżu Colchoneros nie dali jednak swoim rywalom żadnych szans, rozbijając ich na Metropolitano aż 4-0 po dwóch trafieniach Chuzo oraz trafieniach Adelardo Rodrígueza i Enrique Collara.

O finał Rojiblancos mieli powalczyć z FC Nürnberg, które wcześniej wyeliminowało francuskie Saint-Étienne (0-0 i 3-0) oraz duński Boldklubben 1909 (1-0 i 6-0). Rok wcześniej Niemcy odpali w ćwierćfinale, podczas gdy na krajowym podwórku wchodzili w jeden z lepszych okresów, zdobywając w 1961 roku mistrzostwo, a w 1962 roku krajowy puchar.

Trzon ekipy z Bawarii stanowili bramkarz Roland Wabra, wszechstronny obrońca/pomocnik Tasso Wild oraz napastnicy Max Morlock i Kurt Dachlauer. Pierwsze spotkanie rozegrano na początku kwietnia 1963 na Städtisches Stadion. Faworytem było Atlético, które wielu ekspertów widziało mierzące się w finale z Tottenhamem. Mało kto spodziewał się, że hiszpański zespół może mieć jakiekolwiek problemy z rywalami z Niemiec.

Z początku wszystko wskazywało na to, że faktycznie podopieczni Tinte zapewnią sobie odpowiednią zaliczkę przed rewanżem. Boiskowa przewaga została udokumentowana golem Miguela Jonesa w 24. minucie meczu. Niemniej dość szybko gospodarze zdołali odpowiedzieć i wyrównać. Nadzieję kibicom FC Nürnberg dał niezawodny Tasso Wild. Colchoneros starali się znów wyjść na prowadzenie, jednak na drodze stawał im bardzo dysponowany Roland Wabra. Madrytczyków z rytmu całkowicie wybito w 70. minucie, kiedy to po raz drugi na listę strzelców wpisał się Tasso Wild, zapewniając swojemu zespołowi skromną wygraną.

Przed rewanżem w ekipie Rojiblancos panowało wielkie skupienie. W lidze nie było już o co walczyć – Real zapewnił sobie mistrzostwo już kilka tygodni wcześniej, a trzecia Valencia nie była już w stanie zagrozić Atlético w zdobyciu wicemistrzostwa. Wszystkie siły rzucono więc na jak najlepsze przygotowanie się do tego, by wyrwać niemieckiej drużynie awans do finału. Przed drugim pojedynkiem podjęto decyzję, że odbędzie się on na Santiago Bernabéu, by na trybunach mogło zasiąść więcej kibiców.

Mimo bohaterskiej postawy FC Nürnberg i popisów ze strony Rolanda Wabry, Colchoneros w rewanżu konsekwentnie dążyli do osiągnięcia swojego celu. Upragnionego gola na kilkanaście sekund przed końcem pierwszej połowy strzelił Chuzo. Był to bolesny cios dla gości z Niemiec, którzy z jednej strony musieli odpierać ataki gospodarzy, a z drugiej musieli znaleźć jakiś sposób na zdobycie bramki. Na całe szczęście nie udało im się ani to pierwsze, ani to drugie. Na początku drugiej połowy prowadzenie Rojiblancos podwyższył Jorge Mendonça, dzięki czemu wygrali oni 2-0 i awansowali do finału.

Niestety 15 maja na De Kuip to Tottenham był zdecydowanie lepsza drużyną. Anglicy wygrali wysoko, bo aż 5-1, zdobywając tym samym swoje pierwsze europejskie trofeum. Honorowego gola dla Atlético z rzutu karnego strzelił Enrique Collar. Skrót tego pojedynku można obejrzeć klikając TUTAJ.

 

– – –

10 kwietnia 1963, Städtisches Stadion* (44 140 widzów)
1. FC Nürnberg vs. Atlético Madryt 2-1 (1-1)
Tasso Wild 31′, 70′ – Miguel Jones 24′

Skład 1. FC Nürnberg: Roland Wabra – Horst Leupold, Helmut Hilpert, Ferdinand Wenauer – Peter Engler, Tasso Wild, Stefan Reisch – Max Morlock, Kurt Dachlauer, Gustav Flachenecker, Heinz Strehl

Skład Atlético Madryt: Edgardo Madinabeytia – Feliciano Rivilla, José Rodríguez – Amador Cortés, Jorge Griffa, Jesús Glaría – Miguel Jones, Adelardo Rodríguez, Chuzo, Jorge Mendonça, Enrique Collar

* – obecnie Grundig Stadion

 

– – –

24 kwietnia 1963, Santiago Bernabéu** (86 000 widzów)
Atlético Madryt vs. 1. FC Nürnberg 2-0 (1-0)
Chuzo 45′, Jorge Mendonça 54′

Skład Atlético Madryt: Edgardo Madinabeytia – Feliciano Rivilla, José Rodríguez – Amador Cortés, Jorge Griffa, Jesús Glaría – Miguel Jones, Adelardo Rodríguez, Chuzo, Jorge Mendonça, Enrique Collar

Skład 1. FC Nürnberg: Roland Wabra – Horst Leupold, Helmut Hilpert, Ferdinand Wenauer – Peter Engler, Tasso Wild, Stefan Reisch – Max Morlock, Kurt Dachlauer, Gustav Flachenecker, Heinz Strehl

** – mecz rozegrano na stadionie Realu Madryt, by mogło go obejrzeć więcej kibiców