Diego Pablo Simeone, który urodził się 28. kwietnia 1970 roku w Buenos Aires, był jednym z bohaterów dubletu (zwycięstwa w La Liga i Copa del Rey), jaki w sezonie 1995/1996 roku zdobyło Atletico Madryt. W sumie w barwach Rojiblancos rozegrał 5 sezonów – za pierwszym swoim podejściem trzy, za drugim dwa.
Oto jak dokładnie wyglądał przebieg jego piłkarskiej kariery:
1987-1990 – Velez Sarsfield
1990-1992 – Pisa
1992-1994 – Sevilla
1994-1997 – Atletico Madryt
1997-1999 – Inter Mediolan
1999-2003 – Lazio Rzym
2003-2005 – Atletico Madryt
2005-2006 – Racing
W swoim dorobku ma wiele sukcesów odniesionych w trakcie bogatej kariery piłkarskiej, a są to m.in.: Mistrzostwo i Puchar Hiszpanii (Atletico Madryt), Puchar UEFA (Inter Mediolan), Mistrzostwo Włoch, Puchar Włoch, Superpuchar Włoch i Superpuchar Europy (Lazio Rzym), a także osiągnięcia z reprezentacją Argentyny, czyli dwukrotne zwycięstwo w Copa America, wygrana w Pucharze Konfederacji i srebrny medal Igrzysk Olimpijskich. W drużynie narodowej Argentyny przez 14 lat wystąpił 106 razy (co jest trzecim wynikiem po Javierze Zanettim i Roberto Ayali) i strzelił 11 bramek.
Jego kariera trenerska trwa niespełna sześć lat. Pierwszym klubem, który zaczął trenować był Racing. Po niemrawym początku końcówka sezonu była wyśmienita i udało mu się doprowadzić Racing do czołówki w rozgrywkach Clausura w 2006 roku. Kiedy doszło do zmiany właściciele, Cholo przeniósł się do ekipy Estudiantes La Plata i właściwie od razu zdobył z nimi tytuł Apertura 2006, pokonując w decydującym meczu 2:1 Boca Juniors. W grudniu 2007 roku Simeone odszedł z klubu po dobrych, lecz nie do końca zadowalających wynikach. Warto jednak dodać, że przez pierwszy okres swojej trenerskiej kariery zdążył otrzymać kilka wyróżnień, głównie w Argentynie. Następnym przystankiem było River Plate, w którym współpracował m.in. z dzisiejszą gwiazdą Atletico Madryt – Radamelem Falcao. Wspólnie zdobyli tytuł 2008 Clausura, po pokonaniu 2:1 drużyny Olimpo. 7. grudnia 2008 roku Cholo zrezygnował z funkcji trenera River Plate, ponieważ jego drużyna miała nienajlepszy okres i nie potrafiła wygrywać waznych spotkań. W okresie kwiecień 2009 – kwiecień 2010 był szkoleniowcem San Lorenzo, ale nie udało mu się tam osiągnąć niczego znaczącego i po wielu krytycznych uwagach odszedł ze swojego stanowiska. Następnym przystankiem była włoska Catania, którą uratował przed spadkiem, prowadząc ją w okresie od 19.01.2011 do 01.06.2011. Mimo to nie przedłużył on kontraktu i odszedł. Ostatnim zespołem, który trenował był ponownie argentyński Racing. Jak wiemy jednak, na stanowisku wytrzymał zaledwie pół roku i od teraz będzie nowym trenerem Rojiblancos.
Ciekawym wyzwaniem będzie mecz 1/16 finału Ligi Europy, w którym Simeone zmierzy się ze swoim byłym klubem – Lazio.
Nie mogę się doczekać agresywnej i ofensywnej piłki z naszej strony taką jaką lubi Simeone. Do tego będzie On umiał ustawić zawodników tak w rtm 4-2-3-1, że będziemy mogli wykorzystać cały potencjał Falcao.
Poczekamy, zobaczymy…
Dla mnie w ogóle paradoksem jest ofensywna gra w systemie 4-2-3-1…
@Korona
A niby czemu? Przecież pomocnicy przed obrońcami to mogą być pivoci, a nie typowi defensywni pomocnicy.
teraz to jest modne ustawienie, a gra sie tak, jakich ma sie wykonawcow. Dla mnie takim idealnym srodkowym trojkacikiem byl ten z BVB z tamtego sezonu-
kagawa/gotze
sahin bender
kagawa/gotze- absolutna ofensywa
sahin- idealne polaczenie pomocnika- dobry i w destrukcji i w ofensywie( z przewaga w ataku)
bender- typowy defensywny, ale potrafiacy tez wyprowadzic pilke.
a poza tym takim dla mnie wzorem pomocnika jest np. gerrard- majacy wszystko i w ofensywnie i defensywie bardzo dobry.
To tyle ode mnie, taka mala refleksja, pozdrawiam
cos mi slabo stylistycznie wyszlo, szybko pisalem, ale mam nadzieje ze sie domyslicie o co mi chodzilo
Silvio – Miranda – Dominguez – Luis Filipe
—————- Koke – Assuncao ———-
—- Reyes ——— Diego ——– Arda —
——————- Falcao ———————
Wiadomo – ofensywni obrońcy, którzy są ubezpieczani przez pivotów, do tego Koke, który świetnie wyprowadza piłkę i dobrzeg gra w destrukcji, zaś Assuncao to typowy defensywny.
Diego mediapunta, Reyes i Arda skrzydłowi. No Falcao.
z tym Assu chyba lekko przegiąłeś lepszy jest Gabi ;]
Najlepszym ustawieniem dla nas jest stare 4-4-2 z rozgrywającym Diego i destruktorem Koke który ewentualnie pomaga w rozgrywaniu. Oczywiście skrzydłowi(Reyes, Arda) angażują się w grę obronną, a obrońcy(Silvio, Felipe) w ofensywę. Co do napadu Falcao na szpicy a za nim Adrian (jeśli się nie sprawdzi to kupić lepszego). Środek defensywy Miranda z Dominguezem. Na bramce widziałbym Asenjo. W styczniu Simeone musi pomyśleć o sprowadzeniu dobrego prawego obrońcy i napastnika a sprzedaży Assu i Godina.
troche szkoda ze nie zatrudniliśmy trenera z sukcesami, który jest doświadczony i znany. Dobre chociaż to że grał niegdyś w Atleti