Luís Pereira

Luís Edmundo Pereira urodził się 21 czerwca 1949 w Juazeiro. Występował na pozycji środkowego obrońcy.

Karierę piłkarską Luís Pereira rozpoczął w 1966 roku w klubie Sao Bento. W 1968 roku przeszedł do Palmeiras Sao Paulo, w którym grał do 1975 roku. Z Palmeiras zdobył dwukrotnie mistrzostwo Brazylii – Campeonato Brasileiro w 1972 i 1973 oraz mistrzostwo Stanu Sao Paulo – Campeonato Paulista w 1972 i 1974.

W 1975 zdecydował się na wyjazd do Europy, do Atlético Madryt. 26-latek zadebiutował 28 września w spotkaniu z Salamancą (4:1). Pierwszy sezon w 'Los Rojiblancos’ nie był jednak szczególnie udany. W rozgrywkach ligowych czerwono-biali zajęli ostatecznie piątą pozycję. Nastroje poprawiało zdobycie Pucharu Hiszpanii.

W kolejnym sezonie był już kluczową postacią w drodze po tytuł mistrzowski. Uchodził za niemal bezbłędnego obrońcę. Jeszcze przed transferem na Stary Kontynent uważany był za jednego z najlepszych libero na świecie. Z Atlético odszedł w 1980 roku przenosząc się do Flamengo Rio de Janeiro. Kolejne lata kariery to krótkie epizody w kilku klubach. Ostatecznie Luís Pereira zakończył karierę w Sao Caetano w 1997 roku.

Bez dyskusji był piłkarzem, o którym nie można zapomnieć – miał znaczny wkład w sukcesy na krajowym podwórku. W rozgrywkach międzynarodowych nie udało mu się zdobyć żadnych trofeuów, choć był bliski ich wygrania – w 1974 roku Atlético przegrało w Pucharze Europy z Bayernem Monachium. W 1977 roku Colchoneros doszli do półfinału Pucharu Zdobywców Pucharów, a rok później do ćwierćfinału Pucharu Europy.

Luiz Pereira był niekwestionowanym liderem i kapitanem zespołu w czasie, gdy klub był pogrążony w czasie kryzysu gospodarczego. Uwielbiany przez kibiców za nieschodzący z twarzy uśmiech i charakterystyczny, zielony naszyjnik. Luiz był piłkarzem, którego sposób gry jasno wyrażał radość czerpaną z piłki nożnej. Należy do zasłużonego grona czołowych obrońców w historii Atlético Madryt.

Łącznie w hiszpańskiej Primera Division rozegrał 143 mecze. Strzelił w nich 14 bramek.

Po zakończeniu kariery został trener piłkarskim. Trenował Sao Bento i Saocarlense oraz był asystentem trenera w Sao Caetano.