Dzięki wywalczeniu dubletu, w sezonie 1996/1997 piłkarze Atlético Madryt mogli grać nie tylko w La Liga i w Copa del Rey, ale również w Superpucharze Hiszpanii i w Lidze Mistrzów. Spowodowało to, że podopieczni Radomira Anticia rozegrali w sumie 56 spotkań (bilans 27-14-15), w których strzelili 107 goli (tracąc przy tym jednak aż 87 bramek). Był to zarazem nowy klubowy rekord pod względem łącznej liczby trafień w jednym sezonie.
Wiadomo już, że po 17 latach wyczyn ten zostanie pobity. W tym roku piłkarze prowadzeni przez Diego Simeone również mieli okazję gry na czterech frontach. Jak dotąd Rojiblancos zaliczyli 53 spotkania (świetny bilans 38-9-5) i strzelili w nich 107 goli (pozwalając rywalom na zdobycie zaledwie 36 bramek). Do końca sezonu Atlético Madryt rozegra jeszcze 7 lub 8 meczów (zależnie od tego, czy uda się wyeliminować Chelsea w półfinale Ligi Mistrzów). Tym samym nie ma możliwości, by przez najbliższe kilkaset minut Los Colchoneros ani razu nie trafili do siatki.
Na listę strzelców wpisywali się jak dotąd Diego Costa (34), Raúl García (16), David Villa (15), Arda Turan (8), Koke (7), Diego Godín (6), Miranda, Gabi (obaj po 3), Tiago, Diego, Adrián López (wszyscy po 2), Cristian Rodríguez, Filipe, Toby Alderweireld, Héctor Hernández, Óliver Torres i Léo Baptistão (wszyscy po 1). Samobójcze trafienia na korzyść ekipy z Vicente Calderón zaliczali Lopo (Getafe), Saúl Ñíguez (Rayo Vallecano) i Mario Gaspar (Villarreal).
– – – – –
Przed szansą pobicia rekordu stoi także Diego Costa. Mimo fatalnie wyglądającej kontuzji w meczu z Getafe okazało się, że Brazylijczyk z hiszpańskim paszportem nie doznał groźnego urazu i już niedługo powinien wrócić na boisku. Tym samym może się on stać najlepszym strzelcem Atlético Madryt w jednym sezonie w XXI wieku.
W swoich dotychczasowych 45 występach El Lagarto zdobył już 34 bramki. Lepszym wynikiem mogą się pochwalić Diego Forlán (35 w sezonie 2008/2009) i Radamel Falcao (36 w sezonie 2011/2012). Biorąc pod uwagę fakt, że 25-latek może jeszcze zagrać w 7 lub 8 meczach, można śmiało stwierdzić, że tylko jakiś niewyobrażalny pech może przeszkodzić mu w prześcignięciu Urugwajczyka i Kolumbijczyka.
