20 grudnia w Nyonie rozlosowano pary 1/16 finału Ligi Europy. Atletico Madryt trafiło na Rubin Kazań. Jest to drużyna, która dopiero od niedawna jest wymieniania w jednym szeregu z CSKA Moskwa, Lokomotiwem, Spartakiem czy też Zenitem. Czy trzeba się ich bać? Czy ich jedynym atutem jest fakt, że rewanż zostanie rozegrany na ich terenie i to w prawdziwie zimowych warunkach? Czy wciąż są tą samą drużyną, która pokonała 2:1 FC Barcelonę? Odpowiedzi poznamy pewnie dopiero w trakcie pierwszego spotkania na Vicente Calderon, ale póki co zapraszam do zapoznania się z sylwetką naszych rywali.
PODSTAWOWE INFORMACJE
Pełna nazwa: Miejski Klub Piłkarski 'Rubin’ Kazań
Przydomki: Tatary (Tatarzy), Volzháne (Wolżanie), Kamni (Kamienie)
Data założenia: 20 kwietnia 1958
Wcześniejsze nazwy: Iskra Kazań, Rubin-TAN Kazań
Stadion: Tsentralnyi Stadion (Kazań); pojemność: ok. 30.000
Prezes: Valery Sorokin
Trener: Kurban Berdyev
Pierwszy kapitan: Roman Sharonov
SUKCESY
Mistrzostwo Rosji (2): 2008, 2009; 3. miejsce (2): 2003, 2010
Puchar Rosji (1): 2012; finalista (1): 2009
Superpuchar Rosji (2): 2010, 2012; finalista (1): 2009
CIS Cup (1): 2010
HISTORIA
Historię Rubinu warto przytoczyć od momentu upadku ZSRR i powstania Federacji Rosyjskiej. Wcześniej klub ten ani razu nie zbliżył się nawet do krajowej ekstraklasy. W 1992 roku drużyna z Kazania przystąpiła do rozgrywek drugiej ligi. Nie wiodło jej się tam jednak najlepiej i już po dwóch sezonach spadła do niższej klasy. Zespół z Tatarstanu był wówczas w bardzo kiepskiej dyspozycji finansowej, infrastrukturalnej oraz personalnej. Przez pierwsze dwa lata udało mu się utrzymać na trzecim poziomie rozgrywek, ale perspektywy na przyszłość były raczej marne.
Wszystko zmieniło się w 1996 roku. Wówczas właścicielem Rubinu został burmistrz Kazania, Kamil Iskhakrov. Praktycznie od razu zaczął on pomagać klubowi, co przyniosło efekt niemal od razu. W 1998 roku Tatary wrócili na zaplecze ekstraklasy. Za główny cel obrano awans do Premier Ligi. Średnio raz na sezon zmieniano trenera, ale wciąż czegoś brakowało, by zająć miejsce w pierwszej dwójce. Udało się to dopiero w 2002 roku, kiedy to pod wodzą obecnego szkoleniowca, Kurbana Berdyeva, Rubin pewnie wygrał rozgrywki i wreszcie, po raz pierwszy w swojej historii, mógł zagrać w rosyjskiej ekstraklasie.
Ich debiut był niespodziewanie udany. Piłkarze z Kazania zajęli 3. miejsce i przez wielu zostali uznani jako jedna z najciekawszych i najbardziej perspektywicznych drużyn w całej stawce. Ciężko się temu dziwić, skoro przed tamtym sezonem do klubu dołączyło wielu zawodników ze wszystkich zakątków świata, z czego większość posiadała całkiem niezłe umiejętności. 2004 rok przyniósł jednak małe rozczarowanie – Tatary zajęli dopiero 10. miejsce na koniec rozgrywek. Później jednak wrócili na właściwe tory i plasowali się odpowiednio na 4. i 5. pozycji.
W międzyczasie, po dziesięciu latach, z bycia właścicielem zrezygnował Kamil Iskhakrov. Nowym został Alexander P. Gusev. Konsekwentnie realizowana polityka, stopniowe wzmacnianie finansów oraz kadry przyniosły upragniony efekt w 2008 i 2009 roku. Wówczas Rubin zdobył dwa mistrzostwa kraju, które, jak dotąd, są jego największymi osiągnięciami. Teraz jednak ich forma znacznie poszła w dół, czego dowodem mogą być ubiegły (dopiero 6. miejsce, ale też wygrany Puchar Rosji) i obecny sezon.
Warto również wspomnieć o incydencie, który miał miejsce w 2009 roku. Wówczas, we wrześniu, do siedziby Levskiego Sofia wpłynął faks z ofertą transferową za jego czterech piłkarzy opiewającą na około 7.000.000 €. Wszystko wskazywało na to, że nadawcą wiadomości były władze Rubinu. 20 września czwórka graczy bułgarskiego zespołu wyleciała do Rosji na rozmowy, gdzie spotkała się z fałszywym przedstawicielem Tatarów. Ten zaczął kręcić i obniżać cenę, przez co temat transferu upadł.
Cała ta akcja podszywania się miała jednak pewien cel. Otóż tego samego dnia, gdy kilku zawodników Levskiego przebywało w Moskwie, ich zespół grał derbowy mecz z CSKA Sofia, który z racji na swoje osłabienia przegrał 0:2. Prawdopodobnie właśnie o taki rozwój sprawy chodziło oszustom, gdyż odnotowano bardzo dużo zakładów właśnie na takie rozstrzygnięcie. Władze Rubinu natychmiast odcięły się od sprawy, dając jasno do zrozumienia, że nic nie wiedzą na temat rzekomego faksu do Bułgarii.
AKTUALNA KADRA
| Nr | Imię |
Nazwisko | Wiek | Mecze | Bramki* |
| BRAMKARZE | |||||
| 1 | Sergey |
Ryzhikov | 32 | 25 | 19/12 |
| 24 | Giedrius |
Arlauskis | 25 | 3 |
7/0 |
| 88 | Alireza | Haghighi | 24 | 0 |
0/0 |
| OBROŃCY |
|||||
| 2 |
Oleg |
Kuzmin |
31 |
23 |
1/1 |
| 3 |
Cristian |
Ansaldi |
26 |
21 |
0/3 |
| 4 |
Cesar |
Navas |
32 |
16 |
0/0 |
| 19 |
Vitali |
Kaleshin |
32 |
10 |
0/0 |
| 25 |
Ivan |
Marcano |
25 |
20 |
1/0 |
| 27 |
Salvatore |
Bocchetti |
26 |
19 |
3/1 |
| 35 |
Ivan |
Temnikov |
23 |
1 |
0/0 |
| 76 |
Roman |
Sharonov |
36 |
17 |
1/0 |
| 89 |
Aleksandr |
Orekhov |
29 |
0 |
0/0 |
| POMOCNICY |
|||||
| 6 |
Pablo |
Orbaiz |
33 |
24 |
0/1 |
| 7 |
Petr |
Bystrov |
33 |
5 |
0/0 |
| 8 |
Aleksandr |
Ryazantsev |
26 |
13 |
2/4 |
| 10 |
Alan |
Kasaev |
26 |
20 |
3/5 |
| 11 |
Carlos |
Eduardo |
25 |
5 |
0/0 |
| 16 |
Mihail |
Platica |
22 |
0 |
0/0 |
| 20 |
Aleksey |
Eremenko |
29 |
4 |
0/1 |
| 23 |
Roman |
Eremenko |
25 |
19 |
3/4 |
| 55 |
Gokhan |
Tore |
20 |
6 |
0/0 |
| 61 |
Gokdeniz |
Karadeniz |
32 |
25 |
3/6 |
| 66 |
Bibras |
Natkho |
24 |
24 |
7/7 |
| NAPASTNICY |
|||||
| 9 |
Sergey |
Davydov |
27 |
13 |
1/0 |
| 22 |
Vladimir |
Dyadyun |
24 |
19 |
6/1 |
| 99 |
Jose S. |
Rondon |
23 |
20 |
9/1 |
* – u bramkarzy: bramki puszczone/czyste konta; u reszty: bramki zdobyte/asysty
OBECNY SEZON
– TRANSFERY
Przed rozpoczęciem sezonu Rubin dokonał kilku ciekawych zakupów. Przede wszystkim za 9.000.000 € z Malagi sprowadzono Jose Salomona Rondona, który niemal od razu zaczął się spłacać i strzela gole. Za 3.000.000 € ściągnięto z HSV młodego i utalentowanego Gokhana Tore, a za 5.000.000 € z Villarreal przyszedł obrońca Ivan Marcano. Dodatkowo za darmo zakontraktowano m.in. Pablo Orbaiza, który odszedł z Athletic Bilbao. Z kolei jeśli chodzi o tych, którzy z Kazania odeszli, to warto wspomnieć o dwóch napastnikach. Obafemi Martins przeniósł się na zasadzie wolnego transferu do Levante, a Nelson Haedo Valdez został na rok wypożyczony do Valencii. Jak widać, hiszpańskie klimaty nie są Rosjanom całkiem obce.
– PREMIER LIGA
Póki co rozgrywki rosyjskiej ekstraklasy nie są dla Rubinu zbyt udane. W zdecydowanej większości drużyna z Kazania wygrywa tylko z tymi zespołami, które są słabsze i z reguły ciężko jest o punkty z przeciwnikami zajmującymi czołowe lokaty. Choć Tatary wygrali m.in. z Anży i Zenitem, to ponosili porażki kolejno ze Spartakiem, Terekiem, Lokomotiwem, CKSA Moskwa, czy też Dynamem ze stolicy. Na uwagę zasługuje fakt, że, podobnie jak Atletico, Rubin bardzo mało remisuje – do tej pory tylko raz dzielił się punktami z rywalami. Po 19 kolejkach ich sytuacja w tabeli wygląda następująco:
Najlepsi strzelcy w Premier Lidze:
7 goli: B. Natkho
4 gole: V. Dydayun, J. S. Rondon
3 gole: R. Eremenko
– LIGA EUROPY
Dzięki zwycięstwie w Pucharze Rosji Rubin zakwalifikował się bezpośrednio do fazy grupowej Ligi Europy. Trafił w niej do dość ciekawej grupy, w której za rywali miał Inter, Partizan i Nefczi Baku. Z drużyną z Mediolanu starł się na San Siro już w pierwszej kolejce. Mecz był bardzo ciekawy i zakończył się remisem 2:2, choć gospodarze uratowali punkt w ostatnich minutach. Trzeba jednak pamiętać, że Włosi nie grają w tych rozgrywkach najmocniejszym składem. Kolejne cztery spotkania zakończyły się czterema zwycięstwami Tatarów, dzięki czemu bez większych problemów zapewnili sobie awans do fazy pucharowej z pierwszego miejsca. W ostatniej kolejce zremisowali na wyjeździe z Partizanem 1:1 i ostatecznie wyprzedzili Inter o 3 punkty, głównie dzięki pewnej wygranej w rewanżu u siebie 3:0.
Najlepsi strzelcy w Lidze Europy:
5 goli: J. S. Rondon
2 gole: A. Ryazantsev, G. Karadeniz
– PUCHAR ROSJI
Tegoroczna przygoda Rubinu z Pucharem Rosji była wyjątkowo krótka. Ekipa z Kazania odpadła z tych rozgrywek już po pierwszym pojedynku, w którym dość rezerwowym składem uległa 1:2 drugoligowej drużynie Yenisey. Można ich jednak rozgrzeszyć, gdyż w lipcu po znakomitym spotkaniu pokonali w starciu o Superpuchar Rosji Zenit 2:0. Bramki zdobyli wówczas Salvatore Bocchetti i Vladimir Dyadyun.
DOTYCHCZASOWE STARTY W EUROPEJSKICH PUCHARACH
2004/2005 – Puchar UEFA
2. runda kwalifikacyjna: vs. Rapid Wiedeń (0:3, 2:0)
2006/2007 – Puchar UEFA
2. runda kwalifikacyjna: vs. BATE Borysów (3:0, 2:0)
1. runda: vs. Parma (0:1, 0:1)
2007/2008 – Puchar Intertoto
2. runda: vs. Zalaegerszegi TE (3:0, 2:0)
3. runda: vs. Rapid Wiedeń (0:0, 1:3)
2009/2010 – Liga Mistrzów
Faza grupowa: vs. Dynamo Kijów (0:0, 1:3); vs. Inter (1:1, 0:2); vs. FC Barcelona (0:0, 2:1)
2009/2010 – Liga Europy
1/16 finału: vs. Hapoel Tel Awiw (3:0, 0:0)
1/8 finału: vs. VfL Wolfsburg (1:1, 1:2 pd.)
2010/2011 – Liga Mistrzów
Faza grupowa: vs. FC Kopenhaga (1:0, 0:1); vs. FC Barcelona (1:1, 0:2); vs. Panathinaikos (0:0, 0:0)
2010/2011 – Liga Europy
1/16 finału: vs. Twente (0:2, 2:2)
2011/2012 – Liga Mistrzów
3. runda kwalifikacyjna: vs. Dynamo Kijów (2:1, 2:0)
Runda play-off: vs. Olympique Lyon (1:1, 1:3)
2011/2012 – Liga Europy
Faza grupowa: vs. Tottenham (1:0, 0:1); vs. PAOK (2:2, 2:1); vs. Shamrock Rovers (4:1, 3:0)
1/16 finału: vs. Olympiakos (0:1, 0:1)
2012/2013 – Liga Europy
Faza grupowa: vs. Inter (3:0, 2:2); vs. Partizan (2:0; 1:1); vs. Nefczi Baku (1:0, 1:0)