Hazard już od stuleci jest integralną częścią ludzkiej kultury. Potrafi być niesamowicie wciągający, bo zapewnia dreszczyk emocji i niepewności ze względu na potencjalną nagrodę pieniężną, która może wynikać z rozgrywki na przykład na automacie lub w blackjacka. Od dawnych czasów, kiedy hazard ograniczał się do rzutu kośćmi, aż po dziś dzień, gdzie dostępność hazardu i jakość gry osiąga koleje szczyty ze względu na nowoczesne kasyna online, ta forma rozrywki cieszy się niesłabnącym zainteresowaniem i wciąż, mimo upływu dziesięcioleci, oczarowuje miliony ludzi na całym świecie.
Co jednak stoi za tak dużą popularnością hazardu? Co nas napędza i zachęca do gry? Co sprawia, że ludzie tłumnie uderzają do kasyn stacjonarnych i kasyn online, aby zagrać w automaty i inne gry, a także skorzystać z bonusów, takich jak na przykład w bruce bet kod promocyjny, który zapewnia dostęp do bonusów bez depozytu? Za tym zjawiskiem stoi czysta psychologia, która opiera się na ludzkim zachowaniu, podejmowaniu ryzyka i złożonych zależnościach między nagrodami i stratami.
Niepewność i emocje
Raczej nie powinno nikogo dziwić, że w centrum psychologicznego obszaru hazardu leży oczywiście koncepcja niepewności i nieprzewidywalności. To właśnie ta niepewność związana z rozgrywką jest tak bardzo ekscytująca i motywuje do kontynuowania rozgrywki. Wyzwala ona mózgach graczy reakcję psychologiczną, która tworzy poczucie ekscytacji i oczekiwania.
Kiedy zasiadamy do dowolnej gry hazardowej, na przykład do automatu, wchodzimy do świata pełnego niepewności, gdzie nie mamy pojęcia, jaki będzie wynik gry. Obcowanie w tej sferze niepewności aktywuje w mózgu układ nagrody. Uwalniana jest w tym momencie dopamina, czyli neuroprzekaźnik, który odpowiada za przyjemność i motywowanie do działania. To sprawia, że już podczas uruchomienia automatu lub gdy krupier rozdaje karty, odczuwamy przyjemność. A kiedy uzyskamy faktyczną wygraną, nawet minimalną, to przyjemność ta jest jeszcze bardziej spotęgowana, co zachęca do dalszej gry.
Dopamina odgrywa najistotniejszą rolą w kontekście tego, dlaczego tak chętnie ludzie sięgają po hazard. Według badań granie w gry hazardowe aktywuje w mózgu układ nagrody w ten sam sposób, jak robi to zażywanie narkotyków. Kiedy wygrywamy, na przykład na automacie, otrzymujemy zastrzyk dopaminy, który wzmacnia nasze zachowanie i tworzy pragnienie, aby przeżyć to uczucie jeszcze raz, czyli w naszym przypadku motywuje do wykonania kolejnego obrotu.
Ta reakcja sprawia, że wpadamy w błędne koło, gdzie cały czas poszukujemy dreszczyku emocji i angażujemy się w grę nawet wtedy, gdy ryzyko znacząco przewyższa potencjalną nagrodę. Finalnie, gdy wpadniemy w taki cykl, możemy mieć problem z identyfikacją negatywnych konsekwencji naszych hazardowych poczynań, czego powodem będzie ogromne pragnienia kolejnych zastrzyków dopaminy.
Błędy poznawcze
Katalizatorem dla podejmowania ryzyka w grach hazardowych są również błędy poznawcze. Są to pewne wzorce i systematyczne odchylenia od racjonalnego myślenia, które mają bezpośrednio wpływ na nasze myśli, postawy i decyzje. Ogólnie świat psychologii rozpoznał i opisał do tej pory ponad 200 różnych błędów poznawczych. W kontekście hazardu istnieje ich dosyć dużo i mogą one prowadzić do niekorzystnych wyborów, a nawet uzależnienia od gier hazardowych. Do kluczowych błędów w obszarze hazardu należą:
- złudzenie kontroli,
- błąd hazardzisty,
- heurystyka dostępności,
- efekt zakotwiczenia.
Złudzenie kontroli
Iluzja kontroli sprawia, że wielu graczy wierzy w to, że mogą oni wpłynąć na wynik gier losowych za sprawą swoich umiejętności lub strategii. To prowadzi do kompletnie nieuzasadnionej pewności siebie i podejmowania zbyt dużego ryzyka, bo złudzenie kontroli może być tak „odurzające”, że gracze zapominają o aspekcie przewagi kasyna.
Błąd hazardzisty
To jeden z najpopularniejszych błędów poznawczych w hazardzie, w którego pułapkę wpada wielu graczy. Koncepcja tego błędu polega na tym, że gracze wierzą, że wydarzenia, a konkretnie wyniki gier losowych, które miały miejsce w przeszłości, mają wpływ na przyszłe wyniki. Na przykład, jeśli podczas gry w ruletkę kilka razy z rzędu wypadła kieszeń czerwona, gracz z błędem hazardzisty może sądzić, że w kolejnej rundzie istnieje większe prawdopodobieństwo, że kulka wpadnie do kieszeni czarnej, co jest oczywiście nieprawdą.
Heurystyka dostępności
To błąd, który wpływa na to, jak gracze oceniają ryzyko. Gracze z takim błędem poznawczym mają tendencję do tego, aby oceniać – a w zasadzie przeceniać, prawdopodobieństwo wygranej na podstawie jakichś wydarzeń i doświadczeń z przeszłości, na przykład historii o graczach, którym udało się zgarnąć progresywnego jackpota. To tworzy zakrzywienie rzeczywistości i zachęca do podejmowania większego ryzyka.
Efekt zakotwiczenia
Wielu graczy doświadcza też tzw. zakotwiczenia się, gdzie przeszłe wyniki gier wpływają na ich aktualnie decyzja. Na przykład po dłuższej serii wygranych gracz może twierdzić, że to wcale nie przypadek i ma dziś wyjątkowe szczęście, które z pewnością będzie mu dopisywało w kolejnych rundach.
Aspekt społeczny
Nieco mniej wpływowym motywatorem w podejmowaniu ryzyka w hazardzie, ale równie istotnym, jest aspekt społeczny. Dotyczy to przede wszystkim hazardu stacjonarnego, który jest aktywnością społeczną, co stanowi jego kolejną warstwę atrakcyjności. Wiele osób po prostu lubi towarzyską atmosferę podczas gry w kasynie i interakcję z innymi osobami, bo buduje u nich poczucie przynależności, co zaś przekłada się do większego zaangażowania w rozgrywkę i podejmowania ryzyka w grach.